Hoe vecht je tegen eenzaamheid?

We kunnen een voorbeeld nemen aan de woestijnvaders uit het vroege christendom. Bewust gingen zij de woestijn in, op zoek naar afzondering om in eenzaamheid te leven.

De woestijn is stil, er is geen afleiding en je bent op jezelf aangewezen. Het is er leeg.

Tegenwoordig vinden we al snel een oplossing voor leegte door afleiding te zoeken. Zelfs als we helemaal alleen zijn, is er nog vermaak op tv of op het internet. Maar er is ook een andere manier om de leegte tegemoet te treden, zodat je de eenzaamheid voor je laat werken. Een benadering die onthechting brengt en daarmee rust.

Eenzaamheid ervaarden de woestijnvaders als een veilige thuishaven, een plek waar zij zich volledig konden concentreren op spirituele vooruitgang. Hoe dieper zij de woestijn introkken, hoe groter de eenzaamheid, en hoe meer zij zich geestelijk konden ontwikkelen. Ruimte om je heen, wordt ruimte in je hoofd. Want in die eenzame leegte is er niets om je achter te verschuilen. Gedachten, overtuigingen en persoonlijke gewoonten komen naar voren, klaar voor verandering.

Door eenzaamheid met karaktertraining te combineren ontwikkelden de woestijnvaders zich tot spirituele grootmachten. Deze spirituele weg van afzondering en eenzaamheid werd een succes en leidde uiteindelijk tot de vorming van de monastieke ordes zoals wij die vandaag nog altijd kennen.

Misschien dat jij je ook wilt laten inspireren door de woestijnvaders en de waardering die zij hadden voor eenzaamheid. Treed toe tot de leegte en vindt jezelf.